bigi pan

Mijn allerlaatste tripje. Helaas.

Tess heeft een andere gids geregeld. De vorige tripjes waren via Ruben, maar nu zijn we met Larry weggeweest. Met z'n vijfen in een Jeep-toyota. Bagage in de achterbak. We gaan nu westwaarts. We zijn nog nooit in dit district geweest. Als we door Coronie rijden staat er als welkom: Veilig, Vreedzaam en Schoon, gemaaide erfjes, grasvelden met koeien, het leek soms net Nederland.

Toen kwamen we in district Nickérie (met de nadruk op de eeeeeeee). De provincie met rijstvelden en de meeste zelfmoorden. Overal langs de weg zag je borden bel 114 voor geestelijke hulp. Zoveel zorgen. De rijst is goedkoper vanuit andere landen. De arbeiders en de technologie zijn relatief te duur. Alle facetten zijn aanwezig (zon, ruimte en water), maar de economie werkt even niet mee.

Trouwens prachtig om te zien hoe ze dat doen. Er wordt een stuk land onder water gezet en met een vliegtuig worden de rijstzaadjes uitgezet en 3 maanden later kan er geoogst worden.

Toen gingen we verder. Ik had van te voren gevraagd om langs de oceaan te gaan. Ik had voor het eerst koeien gezien en gras-weilanden, een vlakke horizon en vervolgens kwamen bij de 'zeedijk'.

Hoe enorm Nederlands.



 



Vervolgens naar de plaatselijke markt in het stadje Nickerie en toen naar de boot die ons naar Bigipan zou brengen. Ik heb zelf bedacht bigi = big = groot en pan = meer, dus groot meer.

In de boot voeren we langs mangroven, prachtig ! bomen die in brak water staan met de wortels boven water. En wat een vogels, ik heb nog nooit zoveel visarenden . zilverreigers en rode ibissen gezien (en nog veeeeeeeeeeeeel meer) Vroeger was het in deze regio een bosrijk gebied. Doordat water uit de oceaan het gebied in stroomde verzilte het gebied. 50 Jaar geleden is er een enorme droge periode geweest en hebben de bomen in dit gebied de grote hoeveelheid zout niet overleefd. Er staan dus allemaal dode bomen, maar in tegenstelling tot Ston-eiland, dit keer op een natuurlijke manier overleden.

Toen kwamen we op het grote meer !!! Zo mooi. Er stonden 5 huisjes in het meer op palen. Wat prachtig en wij gingen daar slapen.

We hebben gevist, krabben gevangen, netten uitgezet, 's-nachts uit varen geweest, wezen kanoen, via de mangroves naar de oceaan gevaren en een waar modderbad genomen. Geweldig. Je kon niet lopen in de modder, want je zakte een halve meter in de blub. Uiteindelijk liet iedereen zich maar vallen. 

Vies, maar de modder was warm (net vla). Toen we weer uit de oceaan waren en na een wandeling weer bij de boot (en de mangroves) waren, was het zilte waren een ware tractatie om al die blub van je af te wassen.